باخدا

سلامی به وسعت عشق تقدیم کوچولوی نازم، امیرعباس.

نفسیه مامان امروز یکشنبه ساعت ده دقیقه به 2 بعدازظهره . شما راحت وبدون دغدغه لالا کردین وبابایی هم رفته دانشگاه. منم که تمومه دلخوشیم اینه که بیام برات بنویسم تا روزی که بزرگ شدی و قد کشیدی بیایی خاطرهامو که مال خودته رو بخونی. عشقه من تو هر روز بامزه تر میشی ومنو بابایی هر روز عاشق تر. عاشق تو و عاشقه زندگیمون. درسته که توی هر زندگی کنار لبخندها وخوشی ها ، ناملایمت ها و نگرانی ها و غصه های زیادی دیده میشه اما اگه دلت با خدا باشه ، با غمو غصه ها بهتر می تونی کنار بیایی. منم باباییت رو خیلی دوست دارم و همین دوست داشتن و عشقی که بینمونه باعث شد که بتونیم روزای سختی که تو توی بیمارستان بودی را با دلداری دادن به همدیگه سپری کنیم. عشقم برا مامانی دعا کن که روزای بدی که برای تو گذشت رو فراموش کنم. اون روزا گذشته وشما حالت خوبه و شکر خدا هر روز هم پیشرفت تازه ای می کنی اما نمی دونم چرا دلم شور می زنه فکر کنم دارم افسردگی می گیرم .برامامانی دعا کن عباسم.

امیرعباس دوستت داریم به وسعت جهان پهناور